Schadevergoeding wegens niet-nakomen van trouwbelofte

Schadevergoeding wegens niet-nakomen van trouwbelofte

kemal-05

Volgens het Nederlands recht geeft een trouwbelofte geen rechtsvordering tot het aangaan van een huwelijk, noch tot schadevergoeding wegens de niet-vervulling van de belofte. Alle afwijkende overeenkomsten kunnen nietig worden verklaard.

Het is echter anders indien het voornemen tot het aangaan van een huwelijk aan een ambtenaar van de burgerlijke stand kenbaar is gemaakt (zogenaamde ondertrouw). Dat kan een grond opleveren tot een vordering tot vergoeding van de werkelijke vermogensverliezen, zonder dat daarbij enige winstderving in aanmerking komt. De vordering verjaart door verloop van achttien maanden, te rekenen vanaf de datum waarop het voornemen kenbaar is gemaakt.

In tegenstelling tot het Nederlands recht is er volgens het Turks recht vanaf het moment van een trouwbelofte tussen partijen sprake van ‘verloving’ en heeft dat ook vergaande consequenties. Het niet-nakomen van de trouwbelofte vormt een rechtsgrondslag voor materiële en immateriële schadevergoeding.

Bijvoorbeeld heeft de Turkse Hoge Raad (Yargıtay) met het arrest d.d. 27 juni 2012 (Yargıtay 3. Hukuk Dairesi’nin 2012/11315 Esas, 2012/16191 Karar numaralı, 27.06.2012) geoordeeld dat aan een partij TL 3.000,00 (+/- € 850,00) immateriële schadevergoeding toekomt daar de andere partij de trouwbelofte niet is nagekomen. In het arrest heeft de Turkse Hoge Raad verder bepaald dat aan de vader en moeder van de benadeelde partij geen recht op immateriële schadevergoeding toekomt.